این پل در قشلاق دیمابن – از توابع رودسر – بر روی رودخانه پلورود واقع بوده که امروزه فقط پایه سنگی سمت راست و پایه آجری سمت چپ آن باقی مانده است. ظاهراً این پل به دستور سلطان میرزا علی کیا – پسر سلطان محمد کیا – در اواخر قرن نهم هجری ساخته شده است.
سیدظهیرالدین در کتاب « تاریخ گیلان و دیلمستان » ، شرح ساختن این پل را چنین نوشته است : « چون به رودخانه پلورود از ایام سابقه پلی از چوب بسته بودند و هر ساله به تجدید آن می بایست شروع نمود … همت عالی خسروانه مقتضی آن شد که بر آن مقام ، پلی از خشت = آجر و سنگ و آهک بفرمایند … فلهذا استاد یعقوب بنای رویانی را به سر کار فرستادند و کیا پاشا ملک الدین ناظر را مشرف آن مهم ساختند و به سعی تمام ، آن مهم پسندیده به هم رسیده بود و استاد مذکور ، طاق بزرگی بر آن رودخانه بسته … » پل مزبور ظاهراً یک طاق یا دهانه بزرگ بیشتر نداشته که پایه های آن اکنون برجای مانده و خود پل در یکصد سال گذشته به کلی ویران شده است. پایه شرقی این پل به درازای ۱۰ متر با سنگ رودخانه و ملات گچی ساخته شده است. آثار پایه غربی نیز به بلندی ۳ متر در کنار رودخانه دیده می شود.
