دو استان بوشهر و هرمزگان دربردارنده اولین پارک ملی ساحلی ایران هستند. مرکزیت منطقه حفاظت شده نایبند در مدار 27 درجه و 27 دقیقه عرض شمالی 52 درجه و 40 دقیقه طول شرقی و در استان بوشهر واقع شده است. ساحل زیبا نای بند از بالا بسیار محصور کننده و چشم نواز است. ترکیب آبی فیروزه ای با ساحل خاکی رنگ از یک طرف و تمیزی و زلالی آب از طرف دیگر، آن را به جاذبه توریستی منحصر به فردی تبدیل کرده است. این پارک آبی با مساحتی به اندازه 49815 هکتار تحت نظارت اداره محیط زیست شهرستان کنگان استان بوشهر است و نزدیک به 27000 هکتار آن را آب و مابقی آن را خشکی تشکیل داده است. در بعضی بخش ها ارتفاع از سطح دریا به 46 متر می رسد و در کنار دریا به صفر.

 یکی از جذابیت های این بخش از سواحل خلیج فارس شکل گیری تپه های مرجانی است و مکان مناسبی را برای غواصی پدید آورده. لازم به ذکر است که تجمع این مرجان ها در نزدیکی ساحل بسیار نادر و با ارزش است. دیگر بخش هیجان انگیز این ساحل دماغه نای بند است که از پیشروی خشکی به درون دریا شکل گرفته و فضای محصور شده ایران به وجود آورده.

پوشش گیاهی غنی پارک نای بند مملو از خارشتر، شصت عروسان، گز و علف شور در بخش آب های شور خلیج فارس و انار شیطان، کهور ایرانی، قیچ، انجیر معابد، دافنی، صبرزرد و کنار در دامنه ارتفاعات و دشت های منتهی به دریا است. جنگل های شناور حرا در جزر و مد دریا خودنمایی می کنند و ناپدید شدن جنگلی که تا ساعاتی پیش حتی می توانستید آن ها را لمس کنید می تواند بسیار تحیر برانگیز باشد. ترکیب دشت های مشجر ضلع جنوبی، درختان کهنه سال انجیر معابد بر فراز دماغه نای بند و دره های عمیق ضلع جنوبی، جلوه منحصر به فردی به این جاذبه گردشگری بخشیده اند.

گونه های جانوری متعدد و پوشش گیاهی غنی پارک ملی ساحلی نای بند به علت تلاقی دریای نیلگون خلیج فارس و کوه های عسلویه است و منظره منحصر به فردی را به نمایش می گذارد. از جمله این حیوان ها می توان به آهو، میش، جبیر(آهوی هنی یا آهوی کویری)، شغال، خرگوش، روباه، قوچ، پلنگ، بز وحشی و کَل و بز(نوعی بز کوهی، نام علمی: Capra aegagrus) را نام برد. تولد لاک پشتان دریایی و جوجه های پرندگان آبزی در معدود سواحلی رخ می دهد و پارک ملی نایبند یکی از بهترین زیستگاه های این جانوران محسوب می شود. شاید هیجان انگیز ترین بخش نای بند شیرجه زدن و رقص دلفین های دوست داشتنی در میان آب و شنای دسته جمعی کوسه ماهی ها و نهنگ ها باشد. مهاجرت برخی پرندگان از قبیل پلیکان سفید، گیلانشاه، آبچلیک، پرستو دریایی، کاکایی و اگرت پا خاکستی در کنار آب های خلیج فارس منظره بسیار زیبایی را در پارک ساحلی نای بند پدید آورده است.

در عصر آل بویه بخشی از نای بند مرکز عمده صید مروارید و تجارت آن به شمار می رفت اما پس از سال 1357 خورشیدی نای بند و بخشی از دماغه آن تحت حفاظت محیط زیست قرار گرفت. در سال 1383 خورشیدی قسمتی از دریای خلیج فارس و منطقه نای بند رسما به عنوان نخستین پارک ملی دریایی کشورمان به ثبت رسید.

احداث مجتمع پارس جنوبی در این خلیج نیلگون و نزدیکی آن به پارک ساحلی با ارزش نای بند سبب تخریبات زیست محیطی بسیاری به آن شده اس. ورود پسآب های شیمیایی این مجتمع به آب های خلیج فارس مخصوصا بخش های جزر و مدی آن سبب مشکلات بسیاری بر تعادل و نظم اکولوژی این منطقه شده و بی شک خسارات وارده بر آن برای ما و آیندگانمان جبران ناپذیر خواهد بود.