ابیانه که از آن به عنوان روستای سرخ نیز یاد می شود، روستایی است باستانی که در دامنه های کوه کرکس، 70 کیلومتری جنوب غربی کاشان در استان اصفهان قرار گرفته.

محلی باستانی و در عین حال بسیار جذاب با شیوه زندگی سنتی و سبک معماری خاص که می توان از آن به عنوان یکی از جالب ترین نمونه های سازگاری انسان و طبیعت در کنار یکدیگر نام برد. روستایی بسیار دوست داشتنی که مردمانش هنوز هم در تکنولوژری غرق نشده اند و سفر به آن ترسیم گر یکی از زیباترین و البته نوستالژیک ترین خاطرات زندگیتان خواهد بود.

این روستای جمع و جور با کوچه هایی باریک و پرشیب خانه های زیبایی را در دل خود جای داده، خانه هایی ساده و نوستالژیک با طراحی و سبک معماری باستانی که به کمک مصالحی ساده مانند خاک رس و پنجره هایی چوبی ساخته شده اند و با چیدمانی جالب در کنار یکدیگر آرایش یافته اند.

ساختاری جذاب که به دلیل شیب زیاد از سقف یک خانه به عنوان حیاط خانه بالایی استفاده شده است و از دور همانند روستایی دوطبقه به نظر می رسد. وجود آهن در خاک این روستا باعث شده رنگ آن قرمز به نظر رسد و تصویری خارق العاده ای را به آنها اعطا نماید.

این عقیق سرخ جذاب با ارائه مراسم و جشن های سنتی فوق العاده ای در طول سال نظر بسیاری از گردشگران را به خود جلب می نماید. ابیانه با پیشینه ای کهن و قدمتی 2000 ساله در سال 1975 در لیست سازمان ملی ایران ثبت گردید.

مکان های دیدنی این روستا را مساجدش دربرمی گیرد، یازده مسجد متفاوت که از قدیمی ترین آنها می توان به مسجد میانده (مسجد جامع ابیانه)، مسجد پرزله، مسجد حاجتگاه و آتشکده ابیانه اشاره کرد. البته دیدنی ها و جاذبه های دیگری مانند مرقد شاهزاده عیسی و یحیی، زیارتگاه هینزا، قلعه های ابیانه، غار پری هل با قندیل های آهکی و خانه نایب حسین کاشی و غلام نادرشاه اشاره کرد.