در میان شهرهای با هویت ایران، استان یزد به دلیل داشتن شهرهای با خانه ها و دیگر بناهای تاریخی، چهره ای جهانی به خود گرفته است. در این میان، شهر بافق با سیمایی زیبا و معماری خاص و منحصر به فردش، خانه ای منصوب به شاعر نام آور و شیرین سخن پارسی، کمال‌الدین محمد وحشی بافقی، از بزرگان قرن دهم قمری را در خود جای داده است.

این بنای خشت و گلی در ضلع شرقی مسجد جامع بافق ساخته شد و 7 اتاق کل فضای این خانه 120 متر مربعی را شکل داده اند که از هرکدام متناسب به فصل های سال استفاده می شد.

مرمت اصلی بنا در زمان قاجاریه صورت گرفت و به همین دلیل قدمت آن را از زمان قاجار به حساب می آورند. در سال های 1350 خورشیدی و قبل از انقلاب اسلامی، برای باز زنده سازی و مرمت این این خانه اقداماتی از سوی شرکت سنگ آهن صورت گرفت و همچنین استاد کریم پیرنیا نیز طرح هایی را برای بازسازی این بنا پیشنهاد دادند. اداره فرهنگ و ارشاد بافق نیز در سال های 1360 خورشیدی درخواست هایی را برای تبدیل کاربری خانه وحشی بافقی به موزه ارائه داد تا بتوانند کیفیت جهانگردی را در این منطقه بالا ببرند، اما به علت گسترش مسجد جامع، بخش هایی از خانه تخریب شد. این خانه ی کوچک و با صفا، حیاطی دارد که به گفته گذشتکان جوی آبی از آن می گذشت و سبب ایجاد تهویه طبیعی و خنکی محیط خانه در گرمای تابستان می شد.

در بهمن ماه سال 1384 خانه وحشی بافقی با شماره 14038 در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد و امروزه به دلیل معماری چشم نواز و وسایل موجود در این بنا، سبب جذب گردشگران بسیاری به خود شده است. همچنین در حال حاضر اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری بافق در این محل استقرار دارد.