این بنا در داخل شهر سرایان (خراسان جنوبی) و در محدوده بافت تاریخی شهر واقع شده که به همراه چند بنای دیگر از جمله آب انبار، مسجد، حمام و بازار مجموعه ای شهری را تشکیل می داده اند. این کاروانسرا به شیوه دو ایوانی ساخته شده و فضاهای معماری آن عبارتند از : سردر ورودی که واقع در ضلع جنوبی است و دارای طاق جناغی و تزئینات کاربندی در زیر طاق می باشد. پس از ورودی فضایی شبیه هشتی قرار دارد که در مقابل بطور مستقیم به صحن بنا و در دوطرف به اطاقهای فرعی منتهی می شود. صحن بنا که در مرکز آن واقع شده در اطراف خود دارای حجره های متعددی برای سکونت و استراحت کاروانیان است. درمقابل ایوان ضلع ورودی یعنی در ضلع شمال صحن، ایوان دیگری وجود دارد با طاق جناغی و تزئینات کاربندی زیر سقف ایوان، در گوشه صحن در هر چهارطرف راهروهایی تعبیه شده که به قسمتهای مختلفی که در پشت ایوان یا حجره ها واقع شده اند، راه دارند. این فضاها بیشتر شامل انبار و فضاهای خدمات است و در گوشه شمال غربی راهرویی وجود دارد که به اصطبل بنا منتهی می شود. قسمت مرکز صحن نسبت به سطح جلو حجره ها و ایوانها گودتر است که این به دلیل سهولت در بارگیری یا پایین گذاشتن بار اسب ها و شترها است. مصالح استفاده شده در ساخت بنا بیشتر آجر است. این کاروانسرا به رباط شاه عباسی معروف است و به دوره صفوی تعلق دارد.
کاروانسرای سرایان در سال ۱۳۸۴ مرمتش آغاز گردید و در سال ۱۳۸۸ نیز پایان یافت و فاز اول موزه مردم‌شناسی شهرستان نیز در محل شترخانه این بنای تاریخی در سال ۸۸ افتتاح گردید.این اثر در خرداد ۱۳۸۲ با شمارهٔ ثبت ۸۷۳۳ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
