آلاشت یکی دیگر از شهرستان های ییلاقی چشم نواز و دلنشین مازندران است. این شهر با قرارگیری در ارتفاعات 1900 متری از سطح دریا و بارندگی های بسیار، از آب و هوای بسیار خوبی به ویژه در نیمه اول سال برخوردار است. در بسیاری از روزهای سال طبیعت زیبا آلاشت را ابرهای فراوانی در بر می گیرند و منظره ای دلربا و به یادماندنی را در ذهن بینندگانش به جا می گذارد. به عبور از میان جاده ای مه گرفته سر انجام به خانه های چوبی با شیروانی های رنگارنگشان می رسید. خانه هایی هرچند قرار گرفته در کوچه باغ های تنگ و باریک، اما به دلیل استفاده از مصاح بوم آورد در ساختشان و حفظ اصالت خود از چنان ارزشی برخوردارند که در 19 تیرماه سال 1348 به ثبت ملی رسیدند.

رودخانه و چشمه سارهای گذرا بر دامان آلاشت گسترده شده و طراوت و شادابی را به آن هدیه داده اند. قدم زدند در میان کوچه باغ ها، شنید آوای خوش پرندگان و هم صحبت شدن با اهالی شیرین سخن و مهمان نواز آلاشت لذتی است که در کمتر سفری پیش خواهد آمد. 

این شهر در گذشته به عنوان یکی از روستاهای سوادکوه بود و جالب است بدانید زادگاه بنیان گذار حکومت پهلوی، رضا شاه، نیز همین ییلاق خوش سیما و دلنواز بوده است. در سال 1352 روستا به شهر تبدیل شد و شهرداری ای زیبا و هم سیمای سایر خانه ها برای آن ساخته شد. آلاشت در زبان مازندرانی به عنوان آشیانه عقاب تعبیر شده است و تلفظ های متعددی همچون اَلاشت و اِلاشت نیز برای آن وجود دارد. از زمان ارائه شناسنامه در تمامی ایران، پسوند آلاشت به تمامی فامیلی آلاشتی ها اضافه شد و تلفظ آلاشت برای اسم این منطقه فراگیر گشت اما تا پیش از آن بومی ها آن را اِلاش می خواندن.

پوشش مخملینی از چمن های تازه جوانه زده، بنفشه، گل گاوزبان، گل پامچال، آویشن کوهی و درختان با ارزش همچون گیلاس، گردو و فندق، شاه توت، سیب، زردآلو، آلو، هلو، گلابی، زالزالک، ازگیل مرس، ممرز، موزی، زرشک و آلبالو در جنگل های آلاشت به وضوح نمایان است و به دلیل این حجم تنوع از درختان، جلوه ای متفاوت و رنگارنگ آلاشت را در تمامی فصل های سال زیبا و منحصر به فرد نشان می دهد. 

این بخش از مناطق تحت حفاظت محیط زیست است و به جز پوشش گیاهی بسیارش از تنوع جانوری نیز برخوردار است. آلاشت زیستگاه حیوان هایی همچون گرگ، روباه، پلنگ، ببر، گوزن، خرگوش و بز کوهی و پرندگانی نظیر عقاب، قرقاول، کبک، کبوتر وحشی و کلاغ سیاه است.

علاوه بر طبیعت شگفت انگیز آلاشت، معبد دختر پاک یا همان آناهیتا، مسجد رضا شاه یا مسجد جامع، خانه رضا شاه یا همان موزه مردم شناسی آلاشت، مسجد امام حسین (ع) از بناهای پهلوی دوم، رصدخانه آلاشت و ساختمان صنایع دستی آن، دیگر مکان های تفریحی این شهر است و بازدید از آن ها بسیار لذت بخش خواهد بود. آلاشت یکی از معدود جاهایی است که حتی با چندین بار سفر کردن به آن زیبایی های جدیدتری را در آن پیدا خواهید کرد.

اگر این منطقه گردشگری را به عنوان یکی از مقاصد سفرتان انتخاب کردید هرگز لذت چشیدن غذاهای رنگارنگ و خوش مزه زنان آلاشتی را از خود دریغ نکنید. دیس کباب، شیش انداز، کئی پلا، سبزی پلو با پنیر خیکی و مغز گردوهای تازه و خورشت آلو بخارا از غذاهای لذیذ این منطقه است و کنس نون و ورساق جزو شیرینی و نان های مخصوص آن ها محسوب می شوند. همانطور که گفته شد دامان آلاشت مملو از گیاهان دارویی است و یکی از فعالیت های بانوان مسن این شهرستان چیدن آن ها در فصل بهار تا بتوانند ادویه های محلی غذاهایشان را تامین کنند.

ذوق و هنر زنان و مردان مازندران آلاشت در ساخت پارچه های پنبه ای و یا ابریشمی رنگارنگ به اسم چادر شب و جوراب بافی به وضوح نمایان است و می توانید از آن ها به عنوان سوغات هایی با ارزش و مرغوب خریداری کنید. لازم به ذکر است جاجیم آلاشت از جمله معروفترین جاجیم های ایران است و در سال 1397 این صنعت به اسم آلاشت ثبت ملی شد.

برای اقامت در آلاشت اقامت در خانه های اجاره ای بومیان و یا سوئیت های شهرداری گزینه مناسبی خواهد بود. اما اگر از عاشقان طبیعت هستید و یا اولین بار هست که قصد ماندن در طبیعت را دارید، در میان جنگل کمپ بزنید و شبی به یاد ماندنی را زیر نور ماه با صدای ناب طبیعت سپری کنید.

نکته: اگر در هنگام رانندگی با مه مواجه شدید از چراغ های مه شکن ماشینتان استفاده کنید و مواظب خارج نشدن از مسیر باشید.