کلیسای شوغا گات مقدس کلیسای نوساخته کوچکی است در گورستان ارامنه واقع در محله مارالان. این کلیسا از سنگ تراش با اسلوبی بدیع به هزینه ((سیمون منوچهریان)) در کنار کلیسای قدیم مریم نه نه ساخته شده است. کلیسای شوغاگات در سال ۱۹۴۰ میلادی (۱۳۱۹ خورشیدی) بنای آن به اتمام رسیده است. نماهای خارجی کلیسا با نمای سنگی (سنگ‌های پاکتراش هم اندازه) در سه ضلع شمالی، جنوبی و غربی با جفت پایه‌هایی با قوس‌های نیم دایره و بیضی قاب بندی شده است.
پلان کلیسای شوغا گات مقدس به تبعیت از کلیساهای ارامنه، با الگوی بازیلیک طراحی شده است. چهار ستون مربع شکل در وسط پلان واقع شده و فضای داخلی را به دو ناو در دو طرف و یک ناو میانی وسیع تر تقسیم کرده است. گنبد رک این بنا در وسط پلان و بر روی چهار ستون ذکر شده بنا شده. ورودی بنا مانند اکثر کلیساهای ارامنه در ضلع غربی و روبه روی محراب تعبیه شده است. از فضاهای متداول در الگوی کلیساهای ارامنه اتاق‌های رختکن دو طرف محراب، به علت کاربری خاص این کلیسا (مراسم نماز و ادای احترام به میت)، حذف شده‌اند.
کلیسای سورپ شوغا گات(شوغات) در آخر خیابان شهناز – جنب کارخانه چرم خسروی سابق، دانشگده معماری فعلی – قرار دارد. صحن اصلی کلیسای شوغاقات قبرستان مفصلی در زمین بزرگی که متعلق به ارامنه تبریز می‌باشد در کنار این کلیسا موجود است.
ساختمان نخستین کلیسای مریم نه نه سنگی بود، هنگام بنای کلیسای شوغاگات مقدس، قسمتی از دیوارهای آن را تخریب و آجری کردند. در کنار کلیسای شوغاگات قبر سنگی بلندی وجود دارد که متعلق به (خلیفه ملیک تانگیان) است که در حدود چهل سال خلافت ارامنه آذربایجان را به عهده داشت و از طرف سه تن از پادشاهان ایران نشان و فرمانی به نام وی صادر گردیده بود.
ارامنه جسد شخص درگذشته را ابتدا شستشو می دهند می دهند، سپس بهترین لباسش را در تنش می کنند. آنگاه در تابوتی می گذارند و در جلوی محراب کلیسا قرار می دهند. اول کشیش برای متوفی دعا و طلب آمرزش می کند، سپس مردم همه به رسم احترام از او دیدن می کنند، آنگاه تابوت را به گورستان حمل می کنند. و در قبری که قبلا آماده شده به خاک می سپارند.
