شوشتر با قدمت دیرین خود از مکان های گردشگری باستانی فراوانی برخوردار است. سازه های آبی شوشتر یکی از مهمترین سازه های به شمار می روند و نهر داریون با قدمتی به طول دوران هخامنشی یکی از این جاذبه های گردشگری ارزشمند است. این اثر تاریخی از چنان ارزشی برخوردار است که در سال 2009 میلادی و با شماره 1315 به ثبت میراث جهانی یونسکو رسید.

نهر داریون جزو دیدنی ترین جاذبه های ایران به شمار می رود و دانستن نحوه شکل گیری آن می تواند یکی از جذابترین بخش های سفر به آن باشد. رودخانه کارون، محل پدید آمدن نخستین تمدن های بشری است. این رود پر آب پس از ورود به استان خوزستان و گذر از بند میزان و صخره هایی با جثه هایی عظیم به دو نیم تقسیم می شود. بخش نخست آن چهاردانگه یا همان رود شطیط است و دیگری معروف به دودانگه و یا همان گرگر است. در این میان نهر داریون با قرارگیری در شهر شوشتر از رود شطیط جدا می شود و سپس باری دیگر بدان می پیوندد. این رود پس از 40 کیلومتر باری دیگر به دو دانگه می پیوندد و به همراه رود دز سبب تشکیل کارون بزرگ می شوند.

از دیگر نام های نهر داریون می توان به دارا و داریوش اشاره کرد و همچنین زمان ساخت آن نیز به دوره حکومت داریوش هخامنشی باز می گردد. در میان نوشته های تاریخی، نویسنده کتاب تحفة العالم و ذيل التحفة در باره این نهر چنین تسفسیری را نوشته است: (در حوالی شهر باغ و بوستان نبود و رودخانه از حوالی شهر تخمینا نیم فرسخ دور بود و مردم قری و قوافل به کشتی از رودخانه عبور می ‌نمودند و به این سبب زحمت بسیاری کشیدند تا این که دارای اکبر نهر داریان را ابتدا نموده فرصت اتمام نیافت و دارا بن دارا به اتمام آن کوشید و آب از میان شهر و صحرای گرگر جاری ساخت و این قبل از اسکندر ذوالقرنین بود).

قلعه سلاسل دیگر مکان گردشگری شوشتر درست بر سر دهانه نهر واقع شده است. مجموع 8 آبگیر در این قسمت ساخته شده است اما در میان سال ها تنها تعدادی از آن ها در حال بهره برداری هستند. این 8 آبگیر در انتهای مسیر خود به یک کانال بزرگ تبدیل می شوند. در قسمت تحتانی این قلعه تاریخی پله هایی تعبیه شده تا حتی بتوان در مواقع جنگ و بسته شدن دروازه قلعه، به راحتی از نهر آب برداشت.

یکی از دلایل ساخت این نهر آبیاری دشت های میناب است و میرآب ها یا همان رُوَسای تقسیم کننده آب بر این کار نظارت داشتند. نهر داریون تامین کننده آب حمام های تاریخی قلعه سلاسل نیز محسوب می شوند. دیگر بنای با ارزش و باستانی نزدیک به داریون، پل بند شادروان است. پیشینه این پل به زمان هخامنشیان باز می گردد اما به نظر می رسد دوباره در زمان ساسانیان بازسازی شده است. این پل کمی پایین تر از نهر و در 300 کیلومتری آن واقع شده است و وجودش بر روی داریون باعث شد تا راه عبور از نهر آسان گردد.

کاربری دیگر نهر داریون ورود آب به زیر زمین های عمیق خانه ها یا همان شوادان ها بود. با این کار فضایی خنک و مطبوع در داخل خانه ها جریان پیدا می کرد. 

این مکان گردشگری در فصل بهار زیبایی فراوانی را در خود جای می دهد و دیدن رود خانه نیلی رنگ کارون در نزدیکی آن، تصویر بی نظیری را در خاطراتتان ثبت می کند.