در سال 397 شمسی و پس از درگذشت فردوسی، همان طور که نظامی عروضی ذکر کرده، به علت مخالفت مذکر متعصب توس با فردوسی به اتهام رافضی گری، جسد او را که از دروازه رزان بیرون می بردند، برگرداندند و به جای قبرستان عمومی مسلمانان در باغچه شخصی اش به خاک سپردند.

در شهریور 1369 شمسی، پیکر اخوان نیز در همین باغچه به خاک سپرده شد و پس از آن زمینی خارج از باغ آرامگاه فردوسی، به مساحت 2000 متر مربع، با نام مقبره الشعرا در نظر گرفته اند و شاعران بنامی همچون گلچین معانی، عماد خراسانی، ذبیح الله صاحب کار (سهی) و محمد قهرمانه (غزل سرا معاصر که در سال 1392 در گذشت) در این باغ آرمیده اند.
بنای نمادین مقبره الشعرا، استوانه ای از جنس مرمر است و در اطراف آن اشعاری به یادگار نگاشته شده اند.