این رودخانه با نام کردی و فارسی سیروان و نام عربی نهر دیالی به عنوان طولانی ترین رودخانه کردستان و با آبدهی 2700 میلیون متر مکعب در سال پنجمین رودخانه داخلی پرآب ایران به شمار می رود. این رودخانه در جنوب غربی کردستان جاری است و یکی از معروف ترین جاذبه های گردشگری منطقه محسوب می شود. رودخانه ای خروشان که می توان از آن به عنوان خالق شاهکاری بی بدیل از طبیعت در دل زیبایی های رویایی اورامان نام برد. سیروان با خروشی وصف نشدنی از جنوب غربی کردستان نشات گرفته و در دامنه های جذاب اورامان تصویری جادویی را از خود برجای گذاشته. این رود همچنین جایگاه انجام تمرینات قایقرانی و گاها میزبان مسابقات بین المللی و ملی نیز می باشد. البته این رود همانقدر که زیبا و دوست داشتنی است، به دلیل ازدیاد جریان و خروش بالایش خطرناک نیز می باشد و شنا در آن به خصوص برای کودکان و افراد غیر حرفه ای بسیار خطرناک و مرگبار خواهد بود.  می توان از این رود به عنوان تقسیم کننده منطقه باستانی اورامان به دوبخش مجزا نام برد، بخش هایی کاملا جدا از یکدیگر که تنها توسط پل دوآب در 25 کیلومتری شمال غربی پاوه به یکدیگر مرتبط می شوند.

سیروان در واقع از الحاق آب های بخش های جنوب غربی، غرب و مرکز استان یعنی قشلاق، گاوه رود و گردلان تشکیل می شود و در مسیری طولانی به سمت مقصد نهایی اش یعنی خلیج فارس می ریزد. رودی خروشان و پرآب که به برکت وجودش زمین های زیادی سیرآب می شوند. سیروان بعد از طی کردن مسیری بسیار طولانی و البته پرپیچ و خم بعد از ملحق شدن به رودخانه لیلی وارد کردستان عراق شده و از آنجا بعد از پیوستن به رودخانه دیاله به رود بزرگ دجله می ریزد و از آنجا به مقصد نهایی اش یعنی خلیج فارس وارد می شود. می توان از کرانه های این رودخانه و دامنه کوه های اورامان به عنوان مقصدی بهشت گونه برای علاقمندان به طبیعت نام برد، مقصدی جذاب با چشمه های فراوان، چراگاه های سرسبز و گونه هایی متفاوت از انواع گیاهان و جانوران زیبا.

دسترسی:

اورامان از طریق جاده ای 75 کیلومتری به شهر مریوان متصل می شود، همانطور که گفته شده رودخانه سیروان در نزدیکی اورامان این ناحیه را از سرو آباد جدا می سازد پس بهترین مسیر دسترسی به آن فواصل مابین روستاهای اسپریز و هجیج است. مسیری دیدنی که به لطف داشتن جاده های شنی در جوار رودخانه بسیار جذاب و دوست داشتنی می باشد.