دشت تبریز، با مساحت سه هزار هکتاری در استان آذربایجان شرقی بزرگترین دشت موجود در این استان بعد از دشت‌های مرند و جلفا می‌باشد.

این دشت از شمال به دامنه‌های جنوبی کوه‌های میشود، از جنوب به دامنه‌های شمالی سهند، از شرق به محدوده شهر تبریز و از غرب به اراضی شوره زار و دریاچه ارومیه محدود می‌شود.

از تبریز تا نزدیکی دریاچه ارومیه تا چشم کار می کند حجم سبزی ست که به دشت تبریز معروف است. سرزمین وسیع و پستی که بوسیله ی مواد رسوبی و سیلاب ها طی سالیان طولانی هموار شده. قبل از هرچیز در نظر بگیرید که سفر به استان آذربایجان بهتر است در نیمه ی اول سال انجام شود زیرا سرما و شرایط بارشی در نیمه ی دوم ممکن است تجربه ی شما را تحت تاثیر قرار دهد.

قسمت اعظمی از دشت به رنگ سفید دیده می شود که دلیل آن فرسایش زمین تحت تاثیر عوامل طبیعی و سخت شدن ذرات و رسوبات نمکی و انباشتگی آن ها روی هم طی سال هاست و اکنون این ناحیه به پرورش شتر اختصاص داده شده.

این دشت که از در محاصره ی کوه های میشو از شمال و دامنه های سرسبز سهند از جنوب است، بسیاری از محصولات کشاورزی استان آذربایجان از آن به دست می آید. گندم، جو، کلزا، یونجه، سیب زمینی و پیازْ محصول زحمت کشاورزان این منطقه است. چاه های عمیق حفر شده در دشت تبریز و منابع آبی مهم دیگر هم در این امر دخیل اند.

اگر چه در سال های اخیر به دلیل خشکسالی ها و مشکلات نگران کننده ای که دریاچه ی ارومیه را تهدید کرد منجر به بروز مشکلات آبی در این دشت هم شد اما پروژه ای طراحی شد که با انتقال آب رود ارس به دشت تبریز شرایط آن بهبود یابد و احیا شود.  بسیاری از کارخانه های عموما صنایع غذایی در آذربایجان هم در دشت تبریز و اطراف آن احداث شده و در حال فعالیت هستند.

دشت تبریز متسفانه نسبت به خشکسالی های که پیش آمده و از همه طبیعت گران درخئاست داریم که هنگام رفتن به این دشت مراقبت های لازم را انجام بدید.در نهایت به یاد داشته باشیم امروز تنها پناه انسان مدرن برای رهایی از بند آلودگی شهری و کسب و کارهای خسته کننده و شلوغی و دغدغه های پایان ناپذیر، تنها طبیعت است. و تنها طبیعت است که بدون چشم داشت و هزینه دامانش را برای آرامش بخشیدن به ما هدیه می دهد، پس لایق آن است که ما هم در حفظ و مراقبت از آن تلاش کنیم.