خانه ساوجبلاغی تبریز با معماری دلنشین و متنوع خود به یکی از زیباترین خانه‌های تاریخی و جاهای دیدنی تبریز منتسب شده است. شکل عقب نشسته در ورودی خانه یکی از عمده‌ترین نشانه‌های معماری قدیمی و کهنه این خانه به شمار می‌آید. مانند عموم خانه‌های مربوط به دو سده اخیر، این شهر و طبق معماری ایرانی اسلامی، ورودی این خانه از طریق یک هشتی است که انتهای آن به حیاط و محوطه باز بنا می‌رسد.
قسمت مسکونی این ساختمان در ضلع شمالی و غربی زمین مربوطه در دو طبقه احداث شده که به خودی خود در فضای داخلی و نمای بیرون یک شاهکار معماری است. در قسمت شمالی این بنا یک طنبی بزرگ (تالاری که در تالاری بزرگتر قرار گرفته باشد را طنبی گویند) قرار دارد که توسط ایوان رو به حیاط منظره دارد. یکی از شاخصه‌های خارق العاده و بسیار دلربای این خانه پنجره‌های ارسی آن است که در زمان تابش مستقیم نور خورشید، اگر داخل خانه باشید شاهد فضای دل‌انگیزی خواهید بود.
همچنین از جلوه‌های مورد توجه این خانه گچ‌بری‌ها و تزییات آجری بالای ایوان هستند که به شکل سنتور خودنمایی می‌کنند و خانه ساوجبلاغی تبریز را به یکی از خاص‌ترین خانه‌های قدیمی تبدیل کرده‌اند. ساعت طرح دار ایوان با نقش شیر و خورشید مهر تاییدی بر این موضوع می‌زند که خانه پیشینه ای مربوط به زمان پهلوی دارد.
زیرزمین این سازه که در ضلع شمالی مستقر شده، از سقف طاقی شکل بهره می‌برد و چند سردابه را در خود جای داده است. همچنین درباره فضای داخلی عمارت نیز می‌توان این چنین توصیف کرد که اتاق‌های تو در تو، طبقه همکف را در ضلع غربی تشکیل داده‌اند.
خانه ساوجبلاغی تبریز بی دلیل به عنوان یکی از خانه‌های متعلق به سازمان فرهنگی انتخاب نشده است؛ چرا که ساخت این بنای فوق‌العاده به زمان پهلوی اول برمی‌گردد و یعنی این خانه بالای 100 سال قدمت دارد. درباره اولین سازنده این خانه و حتی صاحبین بعدی و کسانی که زمانی در طول تاریخ در این خانه سکنا گزیده‌اند اطلاعات دقیق در دسترس نیست؛ هرچند احتمال می‌رود که خانه ساوجبلاغی تبریز نیز نظیر خانه‌های قدیمی این شهر نام خود یعنی «ساوجبلاغی» را از یکی از صاحبان خود به ارث برده باشد.
خانه ساوجبلاغی همانند تمام خانه‌های پا به سن گذاشته و بعد از یک صده به دست سازمان میراث فرهنگی سپرده شد. این خانه در تاریخ 22 خردادماه سال 1379 شمسی با شماره ثبت 2701 تحت مالکیت سازمان میراث فرهنگی درآمد تا سکونت و استفاده بیشتر از این بنا به بافت تاریخی و ارزشمند آن آسیبی نرساند. هرچند گذر زمان هرچیزی از جمله تمام آجرهای خسته این خانه را فرسوده کرده است اما سازمان میراث فرهنگی با درنظر گرفتن مرمت‌های متعدد در قسمت‌های گوناگون این عمارت باعث شده که این خانه تاریخی با به دوش کشیدن سنگینی بیش از 100 سال خاطره هنوز سرپا بماند.
سمت مسکونی این ساختمان در ضلع شمالی و غربی زمین مربوطه در دو طبقه احداث شده که به خودی خود در فضای داخلی و نمای بیرون یک شاهکار معماری است. در قسمت شمالی این بنا یک طنبی بزرگ (تالاری که در تالاری بزرگتر قرار گرفته باشد را طنبی گویند) قرار دارد که توسط ایوان رو به حیاط منظره دارد. یکی از شاخصه‌های خارق العاده و بسیار دلربای این خانه پنجره‌های ارسی آن است که در زمان تابش مستقیم نور خورشید، اگر داخل خانه باشید شاهد فضای دل‌انگیزی خواهید بود.
همچنین از جلوه‌های مورد توجه این خانه گچ‌بری‌ها و تزییات آجری بالای ایوان هستند که به شکل سنتور خودنمایی می‌کنند و خانه ساوجبلاغی تبریز را به یکی از خاص‌ترین خانه‌های قدیمی تبدیل کرده‌اند. ساعت طرح دار ایوان با نقش شیر و خورشید مهر تاییدی بر این موضوع می‌زند که خانه پیشینه ای مربوط به زمان پهلوی دارد.
زیرزمین این سازه که در ضلع شمالی مستقر شده، از سقف طاقی شکل بهره می‌برد و چند سردابه را در خود جای داده است. همچنین درباره فضای داخلی عمارت نیز می‌توان این چنین توصیف کرد که اتاق‌های تو در تو، طبقه همکف را در ضلع غربی تشکیل داده‌اند.
