شهر شیراز اغلب برای مردم ایران و گردشگران خارجی، یادآور تاریخ کهن و میراث ارزشمند به جای مانده از فرهنگ، ادب و هنر ایرانی است. این شهر زادگاه بزرگان بسیاری همچون حافظ، سعدی، قطب الدین شیرازی، سیمین دانشور و ملاصدرا می باشد و بنا های تاریخی و گران بهای بسیاری را در دل پرورانده که مجموع این ویژگی ها، شیراز را به یکی از اصلی ترین قطب های گردشگری ایران تبدیل کرده است. در میان این همه زیبایی در شهر بهار نارنج، چیزی که بازدید آن بیش از همه به گردشگران پیشنهاد می شود، حافظیه یا همان آرامگاه خواجه شمس الدین محمد بن بهاءالدین شیرازی است.
آرامگاه حافظ در مناطق شمالی شهر شیراز و جنوب دروازه قرآن آن واقع شده است. این مجموعه دارای مساحتی در حدود 20000 مترمربع بوده و از بخش ها و قسمت های مختلفی تشکیل شده است. این مکان به طور کلی دارای دو صحن شمالی و جنوبی است که توسط یک تالار مجزا از هم جدا شده اند. در مجموعه حافظیه 4 در برای ورود و خروج طراحی شده که درب اصلی آن در ضلع جنوبی، یک درب در شمال شرقی و دو درب نیز در ضلع غربی این مجموعه قرار گرفته است.
تالاری که دو صحن شمالی و جنوبی آرامگاه حافظ را از یکدیگر جدا می کند، مربوط به دوره زندیه بوده و حدود 56 متر طول و 8 متر عرض دارد. تالار حافظیه شامل 20 ستون سنگی، هر یک به ارتفاع 5 متر است، البته لازم به ذکر است که در گذشته این محوطه دارای 4 ستون به همراه 4 اتاق بوده که بعد ها 2 عدد از اتاق های این محوطه حذف و 16 ستون به آن اضافه شده است. یکی از اتاق های تالار حافظیه در شرق و دیگری در غرب آن قرار گرفته اند که به ترتیب متعلق به سازمان میراث فرهنگی و دفتر اصلی آرامگاه می باشند. همان طور که پیشتر اشاره کردیم تالار آرامگاه حافظ در زمان حکومت دوره زندیان ساخته شده و به طبع از معماری زیبای ایرانی – اسلامی آن دوره بهره مند است.تا این بخش سعی کردیم اطلاعات مختصری درباره موضوع مقاله در اختیار کاربران عزیز قرار دهیم، اما قبل اینکه بخش های مختلف آرامگاه حافظ را مورد بررسی دهیم، قصد داریم کمی درباره خود حافظ و این که چرا آرامگاه وی امروزه به یک جاذبه توریستی تبدیل شده