آستانه متبرکه امامزاده حلیمه خاتون (علیها السلام) در شهرستان تبریز، بخش مرکزی، شهر تبریز، خیابان طالقانی «محله قدیمی چرنداب» در کنار مسجد امامزاده واقع شده است.
سالها پیش بنای امامزاده که تنها از خشت و گل ساخته شده بود، به طور کامل تخریب شد. همین موضوع سبب پیریزی بنای جدید باشکوهی شد. بنایی که حال دیگر با گنبد و گلدستههای زیبا خودنمایی میکند. همچنین احداث ایوان و ضریح و سردابی که در ادامه به آن اضافه شد. آرامگاه این امامزادهی دوستداشتی در بین شهروندان قزوینی، در 3 طبقه ساخته شده و با استفاده از سنگ مرمر تزیین شده است. بر روی سنگ قبر کتیبهای با عنوان «هذا المرقد المنور و مضجع الشریف لبنتی المام موسی بن جعفر الصادق علیهالسلام السیدتین حلیمه خاتون و رحیمه خاتون سلامالله علیها، دفنتا فی هذا المکان الشریف تاریخ الوضع فی سنة 1424 ه.ق» به چشم میخورد.
سید محمد على گلریز دربارهی بناى قدیم امامزاده چنین مینویسد: بقعهی حلیمه خاتون (س) در انتهاى زرگره کوچه است و به محوطهاى میپیوندد که سالیان پیش گورستان بود و دیگر اکنون در آنجا کسى را دفن نمیکنند و از صورت قبرستان خارجشده است. این مقبره در شمال محوطهی گورستان متروک قرار دارد و داراى حیاط کوچکى است. خود آرامگاه داراى هیچگونه تکلفاتى نیست. ساختمان آن از آجر و خشت است و با گچ سفید شده و یک صندوق چوبى نیز در وسط قرار دارد. کف حرم با آجرکاشى مفروش است. مرقد ایشان در سردابی به مساحت 70 مترمربع بوده و فضای درون آن به هنرهای کاشیکاری، آجرکاری و خوشنویسی مزین شده است. ایوان بقعه به ارتفاع تقریبى 8 متر رو بهجانب جنوب غربی قرار گرفته و توسط سه پلکان از کوچه به مدخل آن راه مییابد. در وسط اتاق مرقد، ضریح بسیار عالى از جنس آبطلا و نقره قرار دارد که بر روى سکوى 25 سانتیمتری نصبشده و بر روى درِ آن متن ذیر قلمزنی شده است: «ضریح مطهر حضرت حلیمه خاتون بنت موسى بن جعفر که در چهارمین سالگرد پیروزى انقلاب اسلامى ایران به رهبرى قائد عظیمالشان امام خمینى (ره) در سال 1402 هجرى قمرى به همت هیأت امنا نصب گردیده قلمزنی على خسروانى، نجارى نعمتالله حیدرزاده.» همچنین حسینیهای به مساحت 170 مترمربع در قسمت شرقی حرم احداث شده و تزئینات آن بهویژه کتیبهی فوقانی دور تا دور بنا با اشعاری فارسی که با خط نستعلیق بر روی کاشیهای خشتی آبیرنگ نوشتهشده است، در خور توجه همگان است.