آتشگاه یا همان کوه آتشگاه اصفهان یکی دیگر از آثار تاریخی این شهر است که از ایران باستان به یادگار مانده است.
نام آن در اصل «مهربین» یا «دژ مهربین» یا «آتشکدهی مهربین» بود که امروزه در خیابان آتشگاه واقع در غرب اصفهان و هشت کیلومتری مرکز شهر قرار دارد. این بنا روی کوهی در نزدیکی زایندهرود واقع شده و تپههای آن از جنس سنگهای رسوبی است. بافت بنای آن خشتی است و میان دو ردیف خشت، لایهی نازکی از نی قرار دادهاند تا مستحکمتر شود.
روی پایههای آن در گذشته اتاقهایی وجود داشت که امروزه از بین رفتهاند. در بالای تپه بنایی گرد وجود دارد که گفته میشود موبدان زرتشتی آتش مقدس را درون آن قرار میدادند. در دوره پهلوی آتشگاه مورد بازسازی و مرمت قرار گرفته است.
اصفهان با قدمتی کهن، همواره در طول تاریخ مورد توجه بزرگان و حاکمان مملکتی بوده و به همین علت نیز آثار تاریخی فراوانی را در دل خود جای داده است. زایندهرود در قلب اصفهان جریان دارد و همین رود باعث به وجود آمدن بناهایی مانند سیوسه پل و پل خواجو شده است و غیر از اینها آثار دیگری هم در اطراف آن شکل گرفته است.
کوه آتشگاه در تاریخ ۱۱ آذر ماه ۱۳۳۰ با شمارهی ۳۸۰ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.